من حتی باغ گلستان را هم ندیده ام.

نام آن محله چلبی بود که امتدادش به "باغ میشه" می رسید. یکی از فقیر ترین محلات تبریز. سال های دهه پنجاه.بیشتر ساکنان محله فرش باف بودند .از کودک هفت ساله تا پیرمردی که قادر به کار وگره زدن بود.
خانه در انتهای یک کوچه بن بست قرار داشت .کاه گلی وتوسری خورده، با یک اطاق و پستوی نسبتا بزرگ و نیمه تاریک در یک طرف حیاط و یک اطاق کوچک در دیگر سوی خانه که من مستاجر آن بودم.