"دمت گرم "آهو دریائی" خوب بر برجک جمهوری اسلامی زدی" گفته یک پسر جوان کیانوش توکلی
این تن زخمی وتازیانه خورده یک ملت است که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد. تصویر خشمی تلبار شده از سال ها درد که مانند آتشفشانی سر باز می کند ،رها میگردد و جاری میشود .رها شده از خود از جوششی که سال ها فشار وگدازه های ناشی از خشم وتحقیرتوسط کوتوله های حاکم بر کشورو جامعه مرد سالار را تاب آورده و حال توان کنترل از دست می دهد ،غلیان می کند .غلیانی که هیچ قدرتی قادر به کنترل آن نیست.